Ce que la nourriture nous apprend sur la culture Indienne

 Vous êtes-vous déjà demandé ce que la nourriture que vous mangez tous les jours peut vous dire d'où vous venez ? Vous êtes-vous déjà demandé pourquoi des gens de différentes parties du monde mangent différents types de nourriture ? Vous êtes-vous déjà demandé pourquoi certains aliments ou traditions culinaires sont si importants pour votre culture ? Il y a plus de lien entre la nourriture et la culture que vous ne le pensez.

Au niveau individuel, nous grandissons en mangeant la nourriture de nos cultures. Cela fait partie de ce que nous sommes. Beaucoup d'entre nous associent la nourriture de notre enfance à des sentiments chaleureux et de bons souvenirs et ce qui nous lie à nos familles, car cela à une valeur spéciale et personnelle pour nous. La nourriture de notre famille devient souvent la nourriture réconfortante que nous recherchons en tant qu'adulte en période de frustration et de stress. Quand j'étais enfant, ma mère cuisinait du curry parippu (lentilles jaunes) et du ghee (beurre clarifié) et du poppadoms frits pour les fêtes en entrée. L'odeur et le goût du curry parippu me sont devenus très familiers. Maintenant, chaque fois que je me sens fatigué ou stressé, je me souviens du curry parippu que ma mère me faisait et j'ai faim de ce curry. Une chose importante est que j'ai cuisiné beaucoup de mes cuisines traditionnelles pendant le confinement pour la COVID-19 chez moi à Paris, mais je n'ai pas pu trouver la recette préférée de ma défunt mère pour le curry de parippu. Ma famille en Inde m'en a fourni une mais je n'étais pas convaincue. Je suis toujours à la recherche.

À plus grande échelle, la nourriture est un élément important de la culture. La cuisine traditionnelle se transmet d'une génération à l'autre. Il fonctionne également comme une expression de l'identité culturelle. Les immigrants amènent avec eux la nourriture de leur pays où qu'ils aillent.  La cuisine traditionnelle est un moyen de préserver leur culture lorsqu'ils déménagent dans de nouveaux endroits.

Continuer à faire de la nourriture de leur culture pour les repas de famille est un symbole de fierté pour leur origine ethnique et un moyen de faire face au mal du pays. À Paris, en particulier dans mon quartier, le quartier de la Chapelle, de nombreux Sud-Est Asiatiques (Indiens, Sri Lankais, Pakistanais et Bangladais) ouvre leurs propres restaurants et servent des plats « indiens » traditionnels. La cuisine indienne a plus de kilométrage au marketing. Cependant, la nourriture ne reste pas exactement la même. Par exemple, certains ingrédients nécessaires à la fabrication de plats traditionnels peuvent ne pas être facilement disponibles, de sorte que le goût et la saveur peuvent être différents du goût et de la saveur des plats qu'ils prépareraient dans leur pays d'origine. De plus, lorsque les immigrants vendent de la nourriture dans un autre pays, ils ne la vendent pas seulement à des personnes des mêmes pays qu'eux, mais à des personnes de pays différents. Par conséquent, ils doivent modifier les plats originaux pour répondre à un plus large éventail de clients avec des goûts et des préférences de saveurs distincts. Les modifications apportées aux plats originaux peuvent créer de nouvelles saveurs qui conservent encore la signification culturelle du plat. Genre de cuisine fusion. Parfois, la nourriture est très savoureuse, mais ceux qui sont nés et ont grandi en Inde ne peuvent pas reconnaître ce qu'ils ont goûté depuis l'enfance sous le nom du plat qu'il a goûté servi dans ces restaurants.

Ce qui reste cependant, c'est la mesure dans laquelle la cuisine unique de chaque pays ou communauté peut refléter son histoire, son style de vie, ses valeurs et ses croyances uniques.

Aujourd'hui, l'Inde est le deuxième pays le plus peuplé du monde. La culture de l'Inde est également parmi les plus anciennes à avoir survécu, remontant à près de 5 000 ans. L'Inde a obtenu son indépendance de la Grande-Bretagne le 15 août 1947, leur permettant ainsi de devenir la démocratie la plus peuplée du monde. Il existe de nombreux aspects de ce qui rend l'Inde unique, un principe c’est leur nourriture. La cuisine indienne est vivante, exquise et tout simplement délicieuse. Il dépend d'une grande variété d'épices, d'herbes et de céréales pour son goût spécifique. Les différents types de nourriture que l'Inde propose comprennent des épices de base, des aliments traditionnels et des collations savoureuses. Il est à noter que l'Inde est l'un des principaux distributeurs mondiaux d'épices depuis au moins 3 600 ans.

Les épices de base en Inde comprennent le masala, le garam masala et le riz en grains. Les cuisiniers indiens mélangent les épices de plusieurs manières différentes. D'une part, ils créent du masala qui fait référence à toute combinaison d'épices moulues. Ils font du masala en brisant ensemble différentes épices en une poudre. Selon moi, « les épices sont le cœur et l'âme de la cuisine indienne. Savoir utiliser les épices est la clé qui ouvre les secrets des arômes séduisants et des saveurs magiques de la cuisine indienne classique. »  Le garam masala est un mélange spécifique qui compte jusqu'à quinze épices ce qui est principalement utilisé dans la cuisine indienne. Il se compose de cannelle, de poivre noir, de clous de girofle, de cardamome et d'autres épices.

Le riz est également un aliment courant, en particulier dans le sud de l'Inde. Puisque le riz symbolise la bonne fortune en Inde, la bouillie de riz est généralement le premier aliment solide donné aux bébés. Maintenant, les temps ont changé, il existe maintenant différentes façons de nourrir les bébés. Le riz est également la culture la plus cruciale de l'Inde, c'est pourquoi il est généralement préparé dans un plat épicé, appelé pilau. Même s'il existe de nombreuses autres préparations avec différents types de riz disponibles.

À mesure que le monde se mondialise, il est plus facile d'accéder à des cuisines de cultures différentes.

Nous devons embrasser notre héritage à travers la nourriture de notre culture, mais nous devons également être plus informés sur les autres cultures en essayant leurs aliments. Il est important de se rappeler que chaque plat a une place spéciale dans la culture à laquelle il appartient et ce qui est spécial pour ceux qui le préparent. La nourriture est un portail vers la culture et doit être traitée comme telle.

Diversité des aliments en Inde

Comme expliqué précédemment, la cuisine indienne est l'une des plus savoureuses et des plus subtiles au monde. Il n'y a pas d'homogénéité de saveur entre le Nord et le Sud ou l'Est et l'Ouest mais plutôt une richesse de saveurs tout simplement stupéfiante. La diversité culinaire est l’un des trésors de l’Inde.

Il y a tellement spécificités dans la cuisine indienne qu'on devrait plutôt parler de « cuisines indiennes ». Chaque région offre ses propres caractéristiques culinaires distinctes et de nombreux plats traditionnels. Si vous vous déplacez de 1 km dans une région, le goût de la nourriture sera différent.

Cuisine du sud de l'Inde

La cuisine du sud de l'Inde est connue pour ses plats appétissants légers et faibles en calories. La nourriture traditionnelle de l'Inde du Sud est principalement à base de riz. La cuisine est célèbre pour son merveilleux mélange de riz et de lentilles pour préparer de délicieux dosas, vadas, idlis et uttapams.

Cuisine du nord de l'Inde

Lorsque le Moghul Empire a envahi au cours du XVIe siècle, il a laissé une marque importante dans la cuisine indienne. La cuisine indienne est également influencée par de nombreux autres pays. Reconnus pour leur large assortiment de plats et leur utilisation libérale d’herbes et d’épices. Les styles de cuisson varient d'une région à l'autre.

Le blé, le riz Basmati et les légumes secs avec chana (gramme du Bengale) sont des aliments de base importants de l'alimentation indienne du nord. La nourriture est riche en currys et en épices, y compris le gingembre, la coriandre, la cardamome, le curcuma, les piments forts séchés et la cannelle, entre autres. Les chutneys - condiments épais et tartinades à base de fruits et légumes variés tels que le tamarin, les tomates,la menthe, la coriandre et d'autres herbes - sont généreusement utilisés dans la cuisine du nord de l’inde.

De nombreux hindous sont végétariens, mais l'agneau et le poulet sont courants dans les plats principaux pour les non-végétariens. Entre 20% et 40% de la population indienne est végétarienne.

Une grande partie de la nourriture indienne se mange avec les doigts ou le pain utilisé comme ustensile. Il existe un large éventail de pains servis avec les repas, y compris le naan, un pain plat levé et cuit au four ; et le bhatoora, un pain plat frit et moelleux commun en Inde du Nord et mangé avec du curry de pois chiches (Channa bhattoora).

Manger avec vos mains et autres traditions culinaires indiennes

La nourriture est importante partout dans le monde. Zut, nous devons survivre, pourquoi ne serait-ce pas important ? Français ; ils ont une si longue histoire d'assiettes de bon goût et d'apparence établie, Américains ; ils aiment une table de Thanksgiving chargée, les Chinois ne peuvent pas se passer de baguettes, les Britanniques ont des traditions culinaires formelles et le reste du monde a ses propres, différentes cultures, cuisines et coutumes. Avec son riche patrimoine, l'histoire de la cuisine indienne est aussi ancienne que sa civilisation. L'étiquette indienne est basée sur les traditions. Et derrière presque toutes les traditions, il y a des siècles d'invasions, de conquêtes, de croyances religieuses, de changements politiques et de coutumes sociales.

Manger avec vos mains

Cette tradition a ses racines dans l'Ayurveda. Manger est censé être une expérience sensorielle et manger avec ses mains évoque l'émotion et la passion. Selon la sagesse védique, les mains sont les organes d'action les plus précieux. Un des textes ayurvédiques révèle que chaque doigt est une extension des cinq éléments. A travers le pouce vient l'espace, avec l'index vient l'air, le majeur est le feu, l'annulaire fin est l'eau et le petit doigt représente la terre.

Manger avec les doigts stimule ces cinq éléments et aide à produire des sucs digestifs dans l'estomac. Les terminaisons nerveuses au bout des doigts sont connues pour stimuler la digestion. Sentir la nourriture devient un moyen de signaler à l'estomac que vous êtes sur le point de manger. Nous devenons plus conscients du goût, des textures et des arômes. Outre l'Inde, cela est également courant dans certaines parties de l'Afrique et du Moyen-Orient.

Servir la nourriture sur des feuilles de bananier

Un authentique banquet (Sadhya) du Sud est principalement servi sur une feuille de bananier, en particulier au Kerala où je suis né. Manger de la nourriture sur une feuille de bananier est considéré comme sain et écologique. Placer de la nourriture chaude sur ces feuilles émane de plusieurs nutriments qui enrichissent votre nourriture. Les feuilles de bananier contiennent de grandes quantités de polyphénols ; un antioxydant naturel présent dans de nombreux aliments à base de plantes. Il ajoute également à l'arôme des aliments et améliore le goût. Traditionnellement, de l'eau est saupoudrée sur les feuilles de bananier avant d'être utilisée comme acte de purification.

L'utilisation de feuilles de bananier remonte à une époque avant que le métal n’en devienne le pilier. Les gens trouvaient plus hygiénique d'utiliser des feuilles fraîches jetables à la place des ustensiles en bois. Plusieurs temples hindous utilisaient des feuilles de lotus pour servir Prasad car la fleur est considérée comme sacrée et pure. Mais elles n’étaient pas assez grandes pour un repas. Les feuilles de bananier, en revanche, étaient abondantes, grandes, épaisses et non perforées. Elles pouvaient facilement servir des plats comme des currys ou des chutneys. De plus, il était recommandé de s'asseoir par terre pour manger, car la flexion répétée de la colonne vertébrale était connue pour améliorer la circulation sanguine.

Le grand Thalis indien.

Le thali est un repas sain que vous trouverez dans de nombreuses régions comme le Rajasthan, le Gujarat ou le sud, avec des currys légers et charmants, des légumes verts locaux, des dals, du riz et des pains indiens. Des accompagnements comme des chutneys faits maison, des cornichons et des papadums croquants sont un must. Il définit le système de repas indiens préparés et consommés dans la plupart des ménages à travers le pays.

La beauté du thali est que bien qu'il soit une partie importante de la culture indienne, il offre une approche scientifique de la nutrition. Si vous regardez l'un d'entre eux, il représente la pyramide alimentaire d'aujourd'hui avec les glucides des céréales, les fibres des fruits et légumes et les nutriments des produits laitiers comme le yaourt. C'est une alimentation équilibrée où la variété est à son mieux.

Les gens de la vallée de l'Indus cuisinaient avec des céréales, des herbes et des plantes sauvages. La plupart d'entre elles sont des produits de base aujourd'hui. Les Moghols considéraient la cuisine comme un art et familiarisaient les Indiens avec le parfum de l'eau de rose, la texture du yaourt et du desi ghee, et l'utilisation d'épices. Ils leur ont montré que manger est censé être agréable. Les Chinois ont introduit la tradition du thé, les Portugais ont rendu le piment rouge populaire et aux Britanniques, nous avons emprunté le décorum du dîner de style conservateur.

Plus intéressant est la façon dont les traditions ont pris forme, ont évolué et se sont transformé au fil du temps. Ils varient principalement selon la région et la religion. Dans une terre de nombreux rituels, l'acte d'offrir de la nourriture aux divinités a donné naissance à de nombreuses traditions. « Le prasadsam » servi dans les temples, le langar à Gurudwaras ou les somptueux repas Iftar sont le reflet de diversité ethnique de l’inde. Ces traditions ont fait leur chemin dans leurs cuisines et ont influencé la façon dont nous considérons la nourriture - sacrée et pure. Par exemple, dans certaines cultures, une prière de remerciement vient en premier et ensuite ils cherchent de la nourriture avec leurs mains.

Manger est un rituel élaboré et certaines traditions créent leur identité culturelle. Voici l'exploration d'anciennes traditions culinaires qui sont à la base de notre réputation et ont laissé une marque importante dans notre cuisine multiculturelle.

La cuisine indienne peut très bien être connue pour être vivante, exquise et simplement délicieuse. L'Inde est un banquet exprimé en couleurs, odeurs, saveurs et personnalités. Les centaines d'épices que la plupart des cuisiniers indiens utilisent, montrent exactement pourquoi leur nourriture peut toujours se démarquer des autres et avoir un goût fantastique. Les aliments traditionnels consommés en Inde tels que le curry, les chapatis, les parottas et les sauces épicées sont quelques-unes des raisons pour lesquelles les plats indiens sont si extraordinaires. Les délicieuses collations en Inde complètent la liste en permettant aux Indiens de prendre une bouchée rapide tout en se dirigeant vers une destination importante.

J'ai grandi en Inde et la cocotte-minute siffle - elle me rappelle la maison, la chaleur, la nourriture délicieuse préparée et servie avec amour par ma maman. Si je n’entendais pas ce doux coup de sifflet à Paris cela me manquerai. À ce jour, le sifflet à la fin d'une longue journée signifie le confort d'une bonne cuisine.

നമ്മുടെ ഭക്ഷണ രീതികളിൽ നിന്ന് നമ്മൾ എന്ത് പഠിച്ചു

നിങ്ങൾ ദിവസവും കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണത്തിന്റെ ഉറവിടം എവിടെന്നാണ്ണെന്നു എപ്പോഴെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ലോകത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗത്തുള്ളവർ    വ്യത്യസ്ത തരം ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് നിങ്ങൾ എപ്പോഴെങ്കിലും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ചില ഭക്ഷണങ്ങളോ പാചക പാരമ്പര്യങ്ങളോ നിങ്ങളുടെ സംസ്കാരത്തിൽ വളരെ പ്രധാനമായിരിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് നിങ്ങൾ സ്വയം ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടോ? പക്ഷെ, നിങ്ങൾ നിങ്ങൾ ചിന്തിക്കുന്നതിനും അപ്പുറത്തേക്കാളും കൂടുതൽ ഭക്ഷണവും സംസ്കാരവും തമ്മിൽ ഒരു ബന്ധമുണ്ട്.

ഒരു വ്യക്തിഗത തലത്തിൽ, നമ്മുടെ സംസ്കാരവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഭക്ഷണം കഴിച്ച് നമ്മളെല്ലാം വളരുന്നു. നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും ആരാണെന്നതിന്റെ ഭാഗമായി അത്  മാറുന്നു. നമ്മളിൽ പലരും കുട്ടിക്കാലം മുതൽ കഴിച്ചിട്ടുള്ള  ഭക്ഷണത്തെ ഊഷ്മള വികാരങ്ങളോടും നല്ല ഓർമ്മകളോടും ബന്ധപ്പെടുത്തുന്നു, ഇത് നമ്മളുടെ കുടുംബങ്ങളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു, നമ്മൾക്ക് പ്രധാനവും വ്യക്തിപരവുമായ മൂല്യമായി കൈവശം വയ്ക്കുന്നു. നിരാശയുടെയും സമ്മർദ്ദത്തിൻറെയും സമയങ്ങളിൽ മുതിർന്നവരായ നാം അന്വേഷിക്കുന്ന സുഖഭക്ഷണമായി നമ്മളുടെ കുടുംബത്തിൽ നിന്നുള്ള ഭക്ഷണം മാറുന്നു. കുട്ടിക്കാലത്ത് ഞാൻ ജന്മദിനം ആഘോഷിക്കുമ്പോൾ എന്റെ അമ്മ ഒരു തുടക്ക ഭക്ഷണമായി (starter) വിരുന്നിന് പരിപ്പു കറിയും നെയ്യും പപ്പടവും പാചകം ചെയ്ത് വിളമ്പുമായിരുന്നു. ആ പരിപ്പു കറിയുടെ ഗന്ധവും രുചിയും എനിക്ക് വളരെ പരിചിതമായ ഒന്നായി മാറി.  ഒരു പ്രധാന കാര്യം, കോവിഡ് ലോക്ക് ഡൗൺ കാലയളവിൽ ഞാൻ എൻറെ പരമ്പരാഗത പാചകരീതികളിലൂടെ പലതരം ഭക്ഷണങ്ങൾ പാരീസിലെ എന്റെ വീട്ടിൽ പാചകം ചെയ്തു, പക്ഷേ, എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ട പരിപ്പു കറിക്കുള്ള എന്റെ അമ്മയുടെ പാചകക്കുറിപ്പ് കണ്ടെത്താൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല, നാട്ടിലുള്ള എന്റെ കുടുംബാംഗങ്ങൾപ്പോലും  എനിക്ക് ഒന്ന് നൽകി, പക്ഷേ അത് എനിക്ക് അത്ര ബോധ്യമായില്ല. ഞാൻ ഇപ്പോഴും അതിനായി തിരയുകയാണ്. ഇപ്പോഴും അതിന്റെ സമ്മർദ്ദത്തിലാണ്, തമാശയലട്ടോ !!

വലിയ തോതിൽ, ഭക്ഷണം സംസ്കാരത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന ഭാഗമാണ്. പരമ്പരാഗത പാചകരീതി ഒരു തലമുറയിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക് കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നു. സാംസ്കാരിക സ്വത്വത്തിന്റെ പ്രകടനമായും ഇത് പ്രവർത്തിക്കുന്നു. കുടിയേറ്റക്കാർ അവരുടെ രാജ്യത്തിൽ നിന്ന് മറ്റൊരു രാജ്യത്തേക്ക് കുടിയേറുമ്പോൾ അവരുടെ രാജ്യങ്ങളിലെ അവരുടെ പരമ്പരാഗത ഭക്ഷണവും ഭക്ഷണ രീതിയും അവരോടൊപ്പം കൊണ്ടുവരുന്നു, പരമ്പരാഗത ഭക്ഷണ പാചകം പരിപാലിക്കുന്നത് അവരുടെ സംസ്കാരം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു മാർഗ്ഗം കൂടിയാണ്.

കുടുംബ ഭക്ഷണത്തിനായി അവരവരുടെ സംസ്കാര രീതിയിലുള്ള ഭക്ഷണം പാചകം ചെയ്യുന്ന സംസ്കാരം തുടരുന്നത് അവരുടെ വംശീയതയുടെ അഭിമാനത്തിന്റെ പ്രതീകമാണ്, ഒപ്പം ഗൃഹാതുരത്വത്തെ നേരിടാനുള്ള മാർഗ്ഗവുമാണ്. പാരീസിൽ, പ്രത്യേകിച്ചും എന്റെ അയല്പക്കത്ത്, ലാ ചാപ്പൽ (La Chapelle) ഭാഗത്തു, നിരവധി ദക്ഷിണേഷ്യക്കാർ (ഇന്ത്യക്കാർ, ശ്രീലങ്കക്കാർ, പാകിസ്ഥാനികൾ, ബംഗ്ലാദേശികൾ) സ്വന്തമായി ഭക്ഷണ ശാലകൾ തുറന്ന് പരമ്പരാഗത ഇന്ത്യൻ വിഭവങ്ങൾ വിളമ്പുന്നു. ഇന്ത്യൻ ഭക്ഷണവിഭവങ്ങൾ എന്ന പേരുണ്ടെങ്കിൽ പാരീസിൽ കൂടുതൽ വിപണന സാധ്യതയുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, ഭക്ഷണം അതേപടി ആയിരിക്കണമെന്നില്ല.   ഉദാഹരണത്തിന്, പരമ്പരാഗത വിഭവങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ ആവശ്യമായ ചില ചേരുവകൾ എളുപ്പത്തിൽ ലഭ്യമാകില്ല, അതിനാൽ രുചിയും സ്വാദും അവരുടെ സ്വന്തം രാജ്യങ്ങളിൽ തയ്യാറാക്കുന്ന വിഭവങ്ങളുടെ രുചിയേക്കാളും സ്വാദിനെക്കാളും വ്യത്യസ്തമായിരിക്കും. കൂടാതെ, കുടിയേറ്റക്കാർ മറ്റൊരു രാജ്യത്ത് ഭക്ഷണം വിൽക്കുമ്പോൾ, അവർ അത് അതേ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ആളുകൾക്ക് മാത്രമല്ല, വിവിധ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവർക്കും വിൽക്കുന്നു. അതിനാൽ, വ്യത്യസ്തമായ അഭിരുചികളും സ്വാദുള്ള മുൻഗണനകളുമുള്ള വിശാലമായ ഉപഭോക്താക്കളെ പരിപാലിക്കുന്നതിനായി അവർ യഥാർത്ഥ വിഭവങ്ങളിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ നിർബന്ധിതരാകുന്നു. വിഭവങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ രുചിയ്ക്ക് വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങൾ വിഭവത്തിന്റെ സാംസ്കാരിക പ്രാധാന്യം നിലനിർത്തുന്നതിന്നും അതിലൂടെ പുതിയ രുചികൾ സൃഷ്ടിക്കാനും കഴിയുന്നു. ഒരുതര സങ്കരവർഗ്ഗ ഭക്ഷണ ശൈലി എന്ന് പറയാം. പലപ്പോഴും ഇന്ത്യൻ നാമകരണത്തിൽ വിളമ്പുന്ന ഭക്ഷണം സ്വാദിഷ്ടമായിരിക്കും, പക്ഷേ  ഇന്ത്യയിൽ  ജനിച്ചുവളർന്നവർക്കു ആ നാമകരണത്തിലുള്ള ഭക്ഷണവുമായി യാതൊരു സാമ്യവും പലപ്പോഴും കണ്ടെത്താൻ സാധിക്കില്ല അതാണതിന്റെ തമാശ. തൃശ്ശൂർ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ എന്തോ ഒരു ഭക്ഷണം കൊറേ മസാലയും കൊറെ കഷണങ്ങളും ഇട്ട്  എന്നിട്ടു ഇന്ത്യൻ ഫുഡ് എന്ന് പേര് . എന്തൂട്ടാ ഇത് ? ചിലപ്പോൾ രുചിയുണ്ട്‌ട്ടോ !!

എന്നിരുന്നാലും പാചകരീതികൾ അതേപടി അതേപേരിൽ നിലനിൽക്കുന്നത്, ഓരോ രാജ്യത്തിന്റെയോ സമൂഹത്തിന്റെയോ തനതായ പാചകരീതിക്ക് അതിന്റെ അദ്വിതീയ ചരിത്രം, ജീവിതരീതി, മൂല്യങ്ങൾ, വിശ്വാസങ്ങൾ എന്നിവ പ്രതിഫലിപ്പിക്കാൻ കഴിയുമെന്നതാണ് ഒരു ആശ്വാസം.

ഇന്ന്, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ജനസംഖ്യയുള്ള രണ്ടാമത്തെ രാജ്യമാണ് ഇന്ത്യ. അയ്യായിരത്തോളം വർഷം അതിജീവിച്ച ഏറ്റവും പുരാതനമായ ഒന്നാണ് ഭാരത സംസ്കാരം. 1947 ഓഗസ്റ്റ് 15 ന് ബ്രിട്ടനിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ചു, അങ്ങനെ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ജനസംഖ്യയുള്ള ജനാധിപത്യ രാജ്യമായി ഇന്ത്യയെ അവരോധിച്ചു. ഇന്ത്യയെ അദ്വിതീയമാക്കുന്നതിന് നിരവധി വശങ്ങളുണ്ട്, പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു തത്വവും കാരണവും അവരുടെ ഭക്ഷണമാണ്. ഇന്ത്യൻ പാചകം ഉജ്ജ്വലവും വിശിഷ്ടവും രുചികരവുമാണ്. ഈ പ്രത്യേക രുചി, വൈവിധ്യമാർന്ന സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങൾ, ഔഷധസസ്യങ്ങൾ, ധാന്യങ്ങൾ എന്നിവയെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇന്ത്യ നിർദ്ദേശിക്കുന്ന വിവിധതരം ഭക്ഷണങ്ങളിൽ അടിസ്ഥാന സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങൾ, പരമ്പരാഗത ഭക്ഷണങ്ങൾ, രുചികരമായ ലഘുഭക്ഷണങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. കുറഞ്ഞത് 3,600 വർഷമായി ഇന്ത്യ ലോകത്തിലെ പ്രധാന സുഗന്ധവ്യഞ്ജന വ്യാപാരികളിൽ ഒന്നാണ് എന്നത് വളരെ ശ്രദ്ധേയമാണ്. മസാല, ഗരം മസാല, ധാന്യങ്ങളുള്ള അരി എന്നിവയാണ് ഇന്ത്യയിലെ അടിസ്ഥാന സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങൾ. ഓരോ മസാലയും, അത് ഒരുകൂട്ടം പൊടിച്ച അരച്ച സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. വ്യത്യസ്ത സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് പൊടിച്ചെടുത്ത് മസാല ഉണ്ടാക്കുന്നു. എന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ "സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങൾ ഇന്ത്യൻ പാചകത്തിന്റെ ഹൃദയവും ആത്മാവുമാണ്. സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങൾ എങ്ങനെ ഉപയോഗിക്കാമെന്ന് അറിയുന്നത് ആകർഷകമായ സൗരഭ്യവാസനകളുടെ രഹസ്യങ്ങളും പരമ്പരാഗത ഇന്ത്യൻ വിഭവങ്ങളുടെ മാന്ത്രിക സുഗന്ധങ്ങളും തുറക്കുന്ന താക്കോലാണ്." പതിനഞ്ച് വരെ സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങൾ ചേർന്ന ഒരു പ്രത്യേക മിശ്രിതമാണ് ഗരം മസാല. ഇത് പ്രധാനമായും ഇന്ത്യൻ പാചകത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. കറുവപ്പട്ട, കുരുമുളക്, ഗ്രാമ്പൂ, ഏലം, മറ്റ് സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങൾ എന്നിവ ഇതിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

അരി ഒരു സാധാരണ ഭക്ഷണമാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ. ഇന്ത്യയിൽ അരി സൗഭാഗ്യത്തിന്റെ  പ്രതീകമായതിനാൽ, സാധാരണയായി കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് പഴയകാലത്തു നൽകുന്ന ആദ്യത്തെ ഖര ഭക്ഷണമാണ് അരി കഞ്ഞി. ഇന്ന് കാലം മാറി, പുതിയതരം ഭക്ഷണ രീതികളായി കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക്. ഇന്ത്യയിലെ ഏറ്റവും നിർണായകമായ വിളയാണ് അരി, വ്യത്യസ്ത തരം അരി ഉപയോഗിച്ച് മറ്റ് പാചക രീതികൾ ധാരാളം ഉണ്ടെങ്കിലും, സാധാരണയായി മസാല വിഭവങ്ങളായ പുലാവ്, ബിരിയാണി തുടങ്ങിയവ അരികൊണ്ടാണ്  തയ്യാറാക്കുന്നത്.

ലോകം കൂടുതൽ ആഗോളവൽക്കരിക്കപ്പെടുമ്പോൾ, വ്യത്യസ്ത സംസ്കാരങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള പാചകരീതികൾ രുചിക്കാനും ആസ്വദിക്കാനും എളുപ്പമായി.

നമ്മുടെ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഭക്ഷണത്തിലൂടെ നാം നമ്മുടെ പൈതൃകം സ്വീകരിക്കണം, പക്ഷേ മറ്റ് സംസ്കാരങ്ങളെക്കുറിച്ച് അവരുടെ ഭക്ഷണപദാർത്ഥങ്ങൾ പരീക്ഷിച്ച് കൂടുതൽ അറിവ് നേടാനും ശ്രമിക്കണം. ഓരോ വിഭവത്തിനും അത് ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സംസ്കാരത്തിൽ ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥാനമുണ്ടെന്നും അത് തയ്യാറാക്കുന്നവർക്ക് വിശിഷ്ടമാണെന്നും ഓർമ്മിക്കേണ്ടത് പ്രധാനമാണ്. ഭക്ഷണം സംസ്കാരത്തിലേക്കുള്ള ഒരു വാതിലാണ്, അതിനെ അതിന്റെ രീതിയിലുള്ള പ്രാധ്യാനത്തിലൂടെ  കണക്കാക്കണം.

 

ഇന്ത്യയിലെ ഭക്ഷണത്തിന്റെ വൈവിധ്യം

നേരത്തെ വിവരിച്ചപ്പോലെ ഇന്ത്യൻ ഭക്ഷണം ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും രുചികരവും സൂക്ഷ്മവുമായ ഒന്നാണ്. വടക്കും തെക്കും കിഴക്കും പടിഞ്ഞാറും തമ്മിൽ സ്വാദിന്റെ ഏകതയില്ല.  മറിച്ച്, സുഗന്ധദ്രവ്യങ്ങളുടെ സമ്പത്ത് കേവലം അമ്പരപ്പിക്കുന്നതാണ്. പാചക വൈവിധ്യം ഇന്ത്യയുടെ നിധികളിലൊന്നാണ്.

ഇന്ത്യൻ പാചകരീതിയിൽ വളരെയധികം കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട്, പകരം “ഇന്ത്യൻ പാചകത്തെക്കുറിച്ച്”സംസാരിക്കാം. ഓരോ പ്രദേശവും അവരുടേതായ പാചക സവിശേഷതകളും നിരവധി പരമ്പരാഗത വിഭവങ്ങളും വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു. നിങ്ങൾ ഒരു പ്രദേശത്ത് 1 കിലോമീറ്റർ മാറി സഞ്ചരിച്ചാൽ ഭക്ഷണത്തിന്റെ രുചിയും മാറും അതാണ് ഇന്ത്യയുടെ ഒരു സവിശേഷത.

ദക്ഷിണേന്ത്യൻ പാചകരീതി

ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ പാചകരീതി എളുപ്പം ദഹിക്കുന്ന കലോറി കുറഞ്ഞതുമായ വിഭവങ്ങൾക്ക് പേരുകേട്ടതാണ്. ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ പരമ്പരാഗത ഭക്ഷണം പ്രധാനമായും അരിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. ഈ പാചകരീതി പ്രശസ്തമാണ് എന്തെന്നാൽ വിസ്മയകരമായി അരിയും പരിപ്പും കൂട്ടി ചേർത്ത്  തയാറാക്കുന്ന സ്വാദുള്ള ഇഡലിയും, ദോശയും, വടയും, ഊത്തപ്പവുമാണ്.

ഉത്തരേന്ത്യൻ പാചകരീതി

പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിൽ മുഗൾ സാമ്രാജ്യം ഇന്ത്യ ആക്രമിച്ചപ്പോൾ അവർ ഇന്ത്യൻ ഭക്ഷണ രീതികളിലും വിഭവങ്ങളിലും ഒരു പ്രധാന മുദ്ര പതിപ്പിച്ചു. ഇന്ത്യൻ പാചകരീതികളിൽ മറ്റ് പല രാജ്യങ്ങളുടെയും സ്വാധീനമുണ്ട്. വലിയകൂട്ടം വിഭവങ്ങളുടെ ശേഖരണത്തിനും ഔഷധസസ്യങ്ങളുടെയും, മൂലികകളുടെയും  സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങളുടെയും ഉദാരമായ ഉപയോഗത്തിനും ഇത് പേരുകേട്ടതാണ്. പാചക ശൈലികൾ ഓരോ പ്രദേശത്തിലും വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഗോതമ്പ്, ബസുമതി അരി, വെള്ള കടല (ചന) യുമൊത്തുള്ള പയർവർഗ്ഗങ്ങൾ എന്നിവ ഉത്തര ഇന്ത്യൻ ഭക്ഷണത്തിലെ മുഖ്യമായ ഘടകങ്ങളാണ്. ഇഞ്ചി, മല്ലി, ഏലം, മഞ്ഞൾ, ഉണങ്ങിയ ചുമന്ന മുളക്, കറുവപ്പട്ട എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്ന കറികളും സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങളും കൊണ്ട് സമ്പന്നമാണ് ഉത്തരേന്ത്യൻ ഭക്ഷണം. ചട്ണികൾ - കട്ടിയുള്ള കറിക്കൂട്ടുകളും രസക്കുഴമ്പുകള്ളും - പുളി, തക്കാളി, പുതിന, മല്ലി, മറ്റ് ഔഷധസസ്യങ്ങൾ, മൂലികകൾ തുടങ്ങിയ പഴങ്ങളിൽ നിന്നും പച്ചക്കറികളിൽ നിന്നും ഉണ്ടാക്കുന്നു, ഇത് ഉത്തരേന്ത്യൻ പാചകത്തിൽ ഉദാരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു.

പല ഹിന്ദുക്കളും സസ്യ ഭോജികളാണ്, എന്നാൽ മാംസാഹാരികൾക്കുള്ള പ്രധാന വിഭവങ്ങളിൽ ആട്ടിറച്ചിയും കോഴിയിറച്ചിയും സാധാരണമാണ്. ഇന്ത്യയിലെ ജനസംഖ്യയുടെ 20 നും 40 ശതമാനത്തിനും ഇടയിലുള്ള ജനങ്ങൾ സസ്യഭോജികളാണെന്നാണ് കണക്കെടുപ്പ്. ഭൂരിഭാഗം ഇന്ത്യൻ ഭക്ഷണവും കൈകൊണ്ടാണ് കഴിക്കുന്നത്,  അല്ലെങ്കിൽ റൊട്ടിയോ ചപ്പാത്തിയോ കരണ്ടിയായി ഉപയോഗിച്ചാണ് കഴിക്കുന്നത്. ഉത്തരേന്ത്യയിൽ പലതരം റൊട്ടികളുടെ വിശാലമായ ഒരു നിര തന്നെയുണ്ട് ഭക്ഷണത്തോടൊപ്പം വിളമ്പാനായി, പുളിപ്പിച്ച ഗോതബു മാവുകൊണ്ടു, അടുപ്പിൽ ചുട്ട പരന്ന റൊട്ടിയായ നാൻ, പിന്നെ വറുത്ത, മൃദുവായ പരന്ന റൊട്ടി ഭട്ടൂര, ഇത് സാധാരണ വെളുത്ത കടല (ചന്ന) കറി കൂട്ടിയാണ് കഴിക്കുന്നത്. 

കൈകൊണ്ട് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതും മറ്റ് ഇന്ത്യൻ ഭക്ഷ്യ പാരമ്പര്യങ്ങളും

ലോകത്തെല്ലായിടത്തും ഭക്ഷണം പ്രധാനമാണ്. എന്തുകൊണ്ട് ഇത് പ്രധാനമായിരിക്കില്ല? ഫ്രഞ്ച്കാർ അവർക്ക് സ്ഥാപിതമായ നല്ല രുചിയുള്ളതും മനോഹരവുമായ ഭക്ഷണ രീതിയുടെ ഒരു നീണ്ട ചരിത്രമുണ്ട്, അമേരിക്കക്കാർ നന്ദിപറച്ചില്‍ (Thanks Giving) ദിവസത്തിൽ  ഭക്ഷണം നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന തീൻ മേശ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു, ഭക്ഷണക്കോല് (Chopsticks) ഇല്ലാതെ ചൈനീസിന് ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല, ബ്രിട്ടീഷുകാർക്ക് ഔപചാരിക ഭക്ഷണ പാരമ്പര്യമുണ്ട്, ലോകത്തിന്റെ മറ്റു ഭാഗങ്ങൾക്ക് അവരുടേതായ - വ്യത്യസ്ത സംസ്കാരങ്ങളും , പാചകരീതികളും , ആചാരങ്ങളും ഉണ്ട്. സമ്പന്നമായ പൈതൃകമുള്ള ഇന്ത്യൻ വിഭവങ്ങളുടെ ചരിത്രം നമ്മുടെ നാഗരികത പോലെ പഴക്കമുള്ളതാണ്. ഇന്ത്യൻ ഭോജന മര്യാദകൾ പാരമ്പര്യങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. എല്ലാ പാരമ്പര്യത്തിനും പിന്നിൽ നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ ആക്രമണങ്ങൾ, വിജയങ്ങൾ, മതവിശ്വാസങ്ങൾ, രാഷ്ട്രീയ മാറ്റങ്ങൾ, സാമൂഹിക ആചാരങ്ങൾ എന്നിവയുണ്ട്.

കൈകൊണ്ട് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന രീതി

ഈ പാരമ്പര്യത്തിന്റെ വേരുകൾ ആയുർവേദത്തിലാണ്. ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് ഒരു ഇന്ദ്രിയാനുഭവമായിരിക്കുമെന്നും നിങ്ങളുടെ കൈകൊണ്ട് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് വികാരത്തെയും അഭിനിവേശത്തെയും ഉളവാക്കുന്നു. വേദ ജ്ഞാനം അനുസരിച്ച്, പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ഏറ്റവും വിലയേറിയ അവയവങ്ങളാണ് കൈകൾ. ആയുർവേദ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലൊന്ന് വെളിപ്പെടുത്തുന്നു, ഓരോ വിരലും പഞ്ചഭൂതങ്ങളുടെ വിപുലീകരണമാണ്. തള്ളവിരലിലൂടെ ആകാശം വരുന്നു, ചൂണ്ടുവിരലിലോടെ വായു വരുന്നു, നടുവിരൽ തീയാണ്, മോതിര വിരൽ വെള്ളവും, ചെറിയ വിരൽ ഭൂമിയെയും  പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.

നിങ്ങളുടെ വിരലുകൊണ്ട് കഴിക്കുന്നത് ഈ പഞ്ചഭൂതങ്ങളെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുകയും ആമാശയത്തിലെ ദഹനരസങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിക്കാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നിങ്ങളുടെ വിരൽത്തുമ്പിലെ നാഡീവ്യൂഹം ദഹനത്തെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ ഭക്ഷണം സ്‌പര്‍ശിക്കുന്നതിലൂടെ നിങ്ങൾ ഭക്ഷിക്കാൻ പോകുന്നു എന്ന്  ആമാശയത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു മാർഗമായി മാറുന്നു. രുചി, ഘടന, സുഗന്ധം എന്നിവയെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾ കൂടുതൽ ബോധവാന്മാരാകും. ഇന്ത്യയെ കൂടാതെ ആഫ്രിക്കയുടെയും പശ്ചിമേഷ്യന്‍ (Middle-east) രാജ്യങ്ങളുടെയും ചില ഭാഗങ്ങളിലും ഈ രീതിയിലുള്ള ഭോജനം സാധാരണമാണ്.

ഭക്ഷണം വാഴയിലയിൽ വിളമ്പുന്നു

ഒരു ആധികാരിക ദക്ഷിണേന്ത്യൻ സദ്യ മിക്കപ്പോഴും വാഴയിലയിൽ വിളമ്പുന്നു, പ്രത്യേകിച്ച് കേരളത്തിൽ. വാഴയിലയിൽ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് ആരോഗ്യകരവും പരിസ്തിതി സംരക്ഷണത്തിന് സഹായകരമാകുമെന്നും കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ചൂടുള്ള ഭക്ഷണം ഈ ഇലകളിൽ വയ്ക്കുന്നതിലൂടെ നിങ്ങളുടെ ഭക്ഷണത്തെ സമ്പന്നമാക്കുന്ന നിരവധി പോഷകങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു. വാഴയിലയിൽ വലിയ അളവിൽ പോളിഫെനോൾ (polyphenol) എന്ന രാസപദാര്‍ത്ഥം അടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്; സസ്യങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള പല ഭക്ഷണങ്ങളിലും കാണപ്പെടുന്ന പ്രകൃതിദത്ത ആന്റിഓക്‌സിഡന്റ് (antioxidant)  ആണ് . (മറ്റ് തന്മാത്രകളുടെ ഓക്സീകരണത്തെ തടയുന്ന തന്മാത്ര). ഇത് ഭക്ഷണത്തിന്റെ സുഗന്ധം വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും രുചി വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പരമ്പരാഗതമായി, ഇല ശുദ്ധീകരിക്കാനായി ഭക്ഷണം വിളമ്പുന്നതിന് മുമ്പ് വാഴയിലയിൽ വെള്ളം തളിച്ചു കഴുകാറുണ്ട്.

വാഴയിലയുടെ ഉപയോഗം ലോഹത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയാകുന്നതിന് മുമ്പുള്ള കാലഘട്ടത്തിലാണ്. തടി പാത്രങ്ങൾക്ക് പകരം ഉപയോഗശേഷം കളയത്തക്ക പുതിയ ഇലകൾ ഉപയോഗിക്കുന്നത് കൂടുതൽ ശുചിത്വമുള്ളതായി മനുഷ്യർ കണ്ടെത്തി. നിരവധി ഹിന്ദു ക്ഷേത്രങ്ങൾ താമര ഇലകളിലാണ് പ്രസാദം നൽകുന്നത്, താമര പുഷ്പം പവിത്രവും നിർമ്മലവുമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. പക്ഷേ അതിൽ ഒരു സദ്യയ്ക്കുള്ള വിഭവങ്ങൾ വിളമ്പാനുള്ള വലിപ്പമില്ല.  മറുവശത്ത്, വാഴയില ധാരാളം, വലുതും കട്ടിയുള്ളതും സുഷിരങ്ങളില്ലാത്തതുമായിരുന്നു. കറികളും ചട്ണികളും പോലുള്ള വിഭവങ്ങൾ വാഴയിലയ്ക്കു എളുപ്പത്തിൽ വഹിക്കാൻ കഴിയും. മാത്രമല്ല, നട്ടെല്ല് ആവർത്തിച്ച് വളയുന്നത് രക്തചംക്രമണം മെച്ചപ്പെടുത്തുമെന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നതിന്നാൽ തറയിൽ ഇരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കാനും ശുപാർശ ചെയ്തു.

മഹത്തായ ഇന്ത്യൻ തളി അഥവാ സദ്യ

രാജസ്ഥാൻ, ഗുജറാത്ത് അല്ലെങ്കിൽ തെക്ക് താഴെയുള്ള പലസംസ്ഥാനങ്ങളിലും ആരോഗ്യകരമായ കിട്ടാവുന്ന ഭക്ഷണമാണ് തളി, വളരെ ലളിതവും മനോഹരവുമായ കറികൾ, പ്രാദേശികമായി കിട്ടുന്ന പച്ചക്കറികൾ, ഇല വർഗ്ഗങ്ങൾ, പയറുവർഗ്ഗങ്ങൾ, അരി, ഇന്ത്യൻ റൊട്ടി എന്നിവകൊണ്ട് അത് സമ്പൂർണമാണ്. വീട്ടിലുണ്ടാക്കുന്ന ചട്ണികൾ, അച്ചാറുകൾ, നല്ല മൊരിഞ്ഞ പപ്പടം എന്നിവ ഒപ്പം ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. രാജ്യത്തുടനീളമുള്ള മിക്ക വീടുകളിലും തയ്യാറാക്കിയതും കഴിക്കുന്നതുമായ ഇന്ത്യൻ ഭക്ഷണരീതിയെ ഇത് നിർവചിക്കുന്നു.

തളിയുടെ ഭംഗി എന്തെന്നാൽ ഇത് നമ്മുടെ ഭാരതീയ സംസ്കാരത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന ഭാഗമാണെങ്കിലും പോഷകാഹാരത്തിന് ശാസ്ത്രീയമായ ഒരു സമീപനം നൽകുന്നു. അതില്ലെ ഏത്‌ വിഭവം നോക്കിയാലും, ധാന്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള അന്നജം, പഴങ്ങളിൽ നിന്നും പച്ചക്കറികളിൽ നിന്നുമുള്ള നാരുകൾ, തൈര് പോലുള്ള പാൽ ഉൽപന്നങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള പോഷകങ്ങൾ എന്നിവ ഉപയോഗിച്ച് അവ ഇന്നത്തെ ഭക്ഷ്യ പിരമിഡിനെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. വൈവിധ്യമാർന്ന ഏറ്റവും മികച്ച സമതുലിതമായ ഭക്ഷണമാണത്.

സിന്ധൂ നദീതട താഴ്‌വരയിലെ നിവാസികൾ കാട്ടു ധാന്യങ്ങളും ഔഷധസസ്യങ്ങളും സസ്യങ്ങളും ഉപയോഗിച്ച് പാകം ചെയ്തിരുന്നു എന്നുള്ള തെളിവുകളുണ്ട്. അവയിൽ മിക്കതും ഇന്നത്തെ മുഖ്യ ഭക്ഷണമായി മാറി. മുഗളന്മാർ പാചകം ഒരു കലയായി കണ്ടു, പനിനീർ വെള്ളത്തിന്റെ സുഗന്ധം, തൈര്, ദേശി നെയ്യ് എന്നിവയുടെ ഘടന, സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങളുടെ ഉപയോഗം എന്നിവ ഇന്ത്യക്കാരെ പരിചിതരാക്കി. ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് ആനന്ദകരമാണെന്ന് അവർ കാണിച്ചുകൊടുത്തു. ചൈനക്കാർ ചായയുടെ പാരമ്പര്യം അവതരിപ്പിച്ചു, പോർച്ചുഗീസ് ചുവന്ന മുളകിനെ ജനപ്രിയമാക്കി, ബ്രിട്ടീഷുകാരിൽ നിന്ന് അവർ യാഥാസ്ഥിതികത എന്ന അത്താഴ അലങ്കാരം കടമെടുത്തു.

പാരമ്പര്യങ്ങൾ എങ്ങനെ രൂപപ്പെട്ടു, കാലക്രമേണ പരിണമിച്ചു, രൂപാന്തരപ്പെട്ടു എന്നതാണ് കൂടുതൽ രസകരമായത്. അവ പ്രാഥമികമായി പ്രദേശവും മതവും അനുസരിച്ച് വ്യത്യാസപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. നിരവധി ആചാരങ്ങളുള്ള ഒരു രാജ്യത്ത്, ദേവന്മാർക്ക് ഭക്ഷണം അർപ്പിക്കുന്ന പ്രവർത്തനം പല പാരമ്പര്യങ്ങൾക്കും ജന്മം നൽകി. ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന പ്രസാദം, ഗുരുദ്വാരകളില്ലെ ലങ്കർ അല്ലെങ്കിൽ അതിമനോഹരമായ ഇഫ്താർ ഭക്ഷണം എന്നിവ നമ്മുടെ വൈവിധ്യമാർന്ന വംശീയതയുടെ പ്രതിഫലനമാണ്. ഈ പാരമ്പര്യങ്ങൾ അവരുടെ അടുക്കളകളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു ഭക്ഷണത്തെ അവർ എങ്ങനെ പവിത്രവും നിർമ്മലവുമായി പരിഗണിക്കുന്നു എന്നതിനെ സ്വാധീനിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ചില സംസ്കാരങ്ങളിൽ നന്ദി പ്രാർത്ഥനയാണ് ആദ്യം, തുടർന്ന് അവർ ഭക്ഷണത്തിനായി കൈ നീട്ടുന്നു.

ഭോജനം ഒരു വിശാലമായ ആചാരമാണ്, ചില പാരമ്പര്യങ്ങൾ അവരുടെ സാംസ്കാരിക സ്വത്വം അഥവാ വ്യക്തിത്വം സൃഷ്ടിക്കുന്നു. നമ്മളുടെ പാചക പ്രശസ്തിയുടെ അടിസ്ഥാനമായ ചില പുരാതന ഭക്ഷ്യ പാരമ്പര്യങ്ങൾ ഇവിടെ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്നു, ഒപ്പം നമ്മളുടെ  ബഹു സംസ്കാര പാചകരീതിയിൽ ഒരു പ്രധാന മുദ്ര അവശേഷിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഇന്ത്യൻ പാചകം ഉജ്ജ്വലവും വിശിഷ്ടവും രുചികരവുമാണെന്ന് അറിയാവുന്നതാണ്. നിറങ്ങൾ, ഗന്ധം, സുഗന്ധങ്ങൾ, വ്യക്തിത്വങ്ങൾ എന്നിവയിൽ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന ഒരു വിരുന്നാണ് ഇന്ത്യ. മിക്ക ഇന്ത്യൻ പാചകക്കാരും ഉപയോഗിക്കുന്ന നൂറുകണക്കിന് സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങൾ, അവരുടെ ഭക്ഷണം എല്ലായ്പ്പോഴും മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് വേറിട്ടുനിൽക്കുന്നതെന്നും അതിമനോഹരമായി ആസ്വദിക്കുന്നതു എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് കൃത്യമായി കാണിക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിൽ കഴിക്കുന്ന പരമ്പരാഗത ഭക്ഷണങ്ങളായ കറി, ചപ്പാത്തി, പറോട്ട, മസാല ചാറുകൾ എന്നിവയാണ് ഇന്ത്യയിലെ വിഭവങ്ങൾ അസാധാരണമാകാനുള്ള ചില കാരണങ്ങൾ.  ഒരു പ്രധാന ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തേക്കുള്ള യാത്രയ്ക്കിടെ പെട്ടെന്നുള്ള ഒരു വിശപ്പു ശമനത്തിന് വേണ്ടിയുള്ള  ഇന്ത്യക്കാരുടെ രുചികരമായ ലഘുഭക്ഷണങ്ങള്ളുടെ പട്ടികയും ഇവിടെ സമ്പൂർണ്ണമാകുന്നു.

ഞാൻ ഇന്ത്യയിലാണ് വളർന്നത്, പ്രഷർ കുക്കർ ചൂളം വിളികൾ - അവ എന്നിലൊരു ഗൃഹാതുരത്വം ഉണ്ടാക്കുന്നു, അതിന്റെ ഊഷ്മളതയും, രുചികരമായ ഭക്ഷണം എൻറെ അമ്മ സ്നേഹപൂർവ്വം തയ്യാറാക്കി വിളമ്പുന്നതും ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. പാരീസിൽ എനിക്ക് അത് ഒരു നഷ്ടമാണ്, ഒരു സ്വപ്നം മാത്രമാണ്, നാട്ടില്ലെ  വീട്ടില്ലെ അടുക്കളയിൽ നിന്നും കേൾക്കുന്ന സുന്ദരമായ പ്രഷർ കുക്കറിന്റെ ആ ചൂളം വിളി. ഇന്നുവരെ, എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരു നീണ്ട ദിവസത്തിന്റെ അവസാനത്തെ ചൂളം വിളി അർത്ഥമാക്കുന്നത്, ആ നല്ല ഭക്ഷണത്തിന്റെ സുഖമാണ്.

L'importance du feu dans les rituels en Inde.

Bien qu’élevé dans un milieu familial athée, mon père, était athée mais ma mère croyait aux dieux hindous. Mais mon père, lui ne s’est jamais opposé à ce je puisse lire, regarder ou pratiquer les choses qui m'ont fasciné, de même que pour ma sœur et mon frère. Quand j'étais petit au Kerala, en Inde, il y avait toujours des rituels dans mes maisons familiales ou dans mon quartier pour honorer un dieu parmi les millions de soi-disant dieux (car l'hindouisme est une religion polythéiste). Comme il y a beaucoup de dieux, on pouvait toujours choisir notre dieu préféré pour prier. Le feu a toujours joué un rôle très important dans certains rituels hindous. Parfois il était très beau, on en ressentait la puissance et parfois il pouvait apporter un peu de crainte en vous car il peut tout brûler en fraction de minutes.

Illuminations

Qu'y a-t-il de plus prometteur qu'une flamme allumée dans le noir ? Dans toute la culture indienne, la lumière symbolise la connaissance et l'espoir, et pratiquement chaque cérémonie ou occasion propice commence par l'allumage d'une lampe. On pense que la lumière d'une lampe à huile allumée attirera l'abondance dans une habitation ou une entreprise et la prospérité pour tous ceux qui sont impliqués. Dans le symbolisme hindou, l’huile parfumée de la lampe ou ghee (beurre clarifié) représente la négativité tandis que la mèche représente l’ego. Alors que la lumière élimine les ténèbres, la flamme de la connaissance brûle l'ignorance, la négativité et l'égoïsme.

Dans presque toutes les maisons hindoues traditionnelles, un Deepam (lampe à huile) est allumé devant un autel de la divinité choisie par la famille ou à la véranda de la maison. Le rituel d'allumage de la lampe est exécuté, généralement à l'aube et au crépuscule, par les femmes de la maison. Parce que les femmes sont considérées comme les porteuses de lumière et les illuminateurs des ténèbres, elles sont souvent décrites comme les gardiennes de la flamme de la connaissance et de l'espoir. 

Le feu 

Le feu est une caractéristique importante des rituels hindous. Les hindous vénèrent le feu car il est associé au Dieu Agni et est utilisé religieusement à des fins spécifiques.

Les dévots hindous utilisent le feu par rapport à l’orientation les points cardinaux. Les Védas disent que lorsque le feu est utilisé pour faire des sacrifices aux dieux, il doit être dirigé vers l'est. Lors de la célébration des morts, le feu doit pointer vers le sud. Pour cuisiner, le feu doit se diriger vers l'ouest.

Lorsque les hindous allument un feu dans leurs maisons, ils prient généralement Agni et lui demandent sa protection. Agni, donc le feu, est un symbole utilisé dans de nombreuses cérémonies hindoues qui forment un rite de passage lors des naissances, mariages et funérailles.

 La raison en est que les quatre éléments (feu, terre, eau, air) le feu est le seul élément qui ne peut pas être pollué.

 «Ce qui est offert dans un feu est consommé par le feu et monte vers les dieux, vers le ciel et les cieux. Ainsi, les parties subtiles de l'offrande vont aux dieux. »

 Qui est le Dieu du feu, Agni?

 Le Rig Veda décrit Lord Agni comme le protecteur et le roi des hommes. Dans les premières écritures, le Dieu du Feu était considéré comme une divinité suprême. Seul Lord Indra a reçu plus de mentions dans les Vedas.

 Dans les textes ultérieurs, Agni perd de son importance et sa signification symbolique s'est incorporée dans deux dieux Trimurti (trois formes), Shiva et Brahma. Cependant, Agni est toujours tenu en haute estime et les hindous le vénèrent en échange de la prospérité, de la richesse et d'une longue vie fructueuse.

 En tant que protecteur des hommes, Agni fournit de la nourriture et des aliments. On dit que, par le feu, Dieu nous aide à éviter les obstacles et les calamités. Il est donc associé à la navigation. On dit qu'il guide en toute sécurité les navires à travers les eaux.

 Le feu est associé à la lumière qui à son tour est associée à la connaissance. Aujourd'hui encore, nous utilisons l'ampoule comme symbole lorsque nous avons une bonne idée. Ce concept est aussi le lieu où nous obtenons les termes «illumination» et «illuminé».

 En tant que Dieu du Feu, Agni est donc considéré comme le Dieu de la Connaissance qui nous guide sur le chemin de la vérité. Il est la lumière qui réside dans la profondeur de notre esprit subconscient et qui fait ensuite naître la vie inanimée.

Cependant, pour qu’Agni donne vie à la conscience et nous conduise à la « vérité » - c’est-à-dire notre vrai moi - nous devons sacrifier les désirs qui naissent de l’esprit et de l’ego. Ainsi, le feu est principalement associé aux sacrifices qui sont nécessaires pour obtenir la pureté du cœur et de l'esprit. C’est ainsi que nous atteignons l’illumination.

 La signification symbolique plus profonde du Dieu du feu, Agni

Le message de Lord Agni est qu'il habite dans deux morceaux de bois qui forment un feu lorsqu'ils sont frottés ensemble. Il vit dans chaque demeure et n'a pas d'ennemis, il est donc considéré comme le médiateur entre les dieux et les hommes.

 C’est en raison du rôle d’Agni en tant que médiateur, que le feu est symboliquement utilisé dans les yajnas, (un sacrifice rituel avec un objectif précis), les rituels sacrificiels et les cérémonies qui impliquent un rite de passage. Mais la signification symbolique plus profonde d'Agni se rapporte au subconscient. Le feu est symbolique de l'intention.

Pour expliquer plus en profondeur, nous devons examiner le modèle topographique de l'esprit subconscient du Sigmund Freud. Le psychanalyste progressiste a émis l'hypothèse que l'esprit est divisé en trois parties le conscient inférieur, (l’identité), le conscient supérieur, le super ego, et l'esprit conscient, l'ego.

Dans la théorie de Freud, l'ego agit en tant que médiateur entre l'identité (asuras) et le super ego (devas). C'est l'ego qui décide en fin de compte de l'action à entreprendre.

 L'esprit subconscient ne veut que deux choses prospérer et survivre. L'identifiant conscient inférieur, poussé par l'émotion, veille à notre survie. Cela inclut notre survie émotionnelle. Les envies que vous ressentiez proviennent de votre esprit conscient inférieur qui s'occupe de vos besoins émotionnels.

Le problème est que l'esprit conscient inférieur a enregistré des programmes qui ont été implantés lorsque nous étions enfants et qui ne servent pas toujours notre meilleur intérêt. Nous devons écouter notre conscience supérieure parce qu'elle veut que nous nous épanouissions - que nous mûrissions et évoluions spirituellement.

C'est pourquoi Agni et le feu sont associés au sacrifice et à la pureté. Pour dissoudre l'ego, nous devons prendre en charge notre subconscient et purifier nos pensées et nos émotions.

 Le rôle d'Agni dans le mythe hindou

 Comme mentionné ci-dessus, Agni représente la conscience humaine, ou l'ego, qui est divisée en deux aspects de notre nature ; identité et super ego. Cette double nature, ou comme Carl Jung l'appelait, le moi de l'ombre, est innée dans l'humanité et exprimée poétiquement dans les anciens textes hindous.

Le Rig Veda, qui loue glorieusement Agni, identifie le dieu comme apportant la lumière et dissipant l'obscurité. On dit qu'il exauce les vœux. Mais à condition que l’on fasse des sacrifices. Contrairement à la croyance populaire, faire des sacrifices ne signifie pas tuer d'autres animaux vivants, mais renoncer aux désirs matériels.

« Quelle que soit la bénédiction, Agni, tu accorderas à ton adorateur,

Cela, Aṅgiras, est bien ta vérité.

À toi, dissipateur de la nuit, O Agni, jour après jour avec prière

En vous apportant du respect, nous venons

Maître des sacrifices, gardien de la loi éternelle, radieuse,

Croissant dans ta propre demeure.

Soyez facile d'approche, même en tant que père de son fils :

Agni, sois avec nous pour notre bien. "

Dans les mythes hindous ultérieurs, notamment l'épopée du Mahabharata, le pouvoir d'Agni diminue. On dit que le Dieu du Feu fait trop « oblations » (offrande de caractère religieux) en consommant trop de soma. Soma est une plante psychédélique qui symbolise le fait d'avoir un temps somptueux. Cent-vingt bénédictions (sûktas) de la Rigveda-samhita mentionnent le Soma. La puissance Soma n'est pourtant directement invoquée que dans les sûktas prononcées au cours des rites de purification du suc sacré en lequel se manifeste cette puissance vitalisante très importante dans le paradigme védique. Les relations entre cette boisson et les dieux Indra et Agni sont remarquables.

 Nous voyons ici les deux aspects d'Agni dans la nature humaine. Les attributs positifs sont les décisions que l'ego prend lorsqu'il écoute le mental conscient supérieur. La vue négative représente le côté de notre caractère.

Les facultés supérieures de notre subconscient, la partie qui veut que nous prospérions, informent l'ego de ce que nous devons faire pour évoluer. Souvent, cependant, ce n'est pas à notre goût de s'aventurer dans l'inconnu. Et c'est la nature humaine de favoriser les choses que nous avons acquises plutôt que d'essayer quelque chose de différent. L'esprit est ainsi fait.

Dans l'un des hymnes célèbres du Rig Veda, nous trouvons Agni aux prises avec les Kravyades, ennemis de Dieu. Le rôle inhabituel d'Agni dans ce poème est qu'il est aussi un Kravyad et donc en guerre contre son propre genre.

 Ici, nous voyons l'ego éveillé commencer à comprendre que des sacrifices doivent être faits. Par la suite, nous sommes obligés d'affronter nos démons et de lutter avec nos désirs subconscients. Parce que le feu est le meilleur purificateur et ne peut pas être pollué, la puissance d'Agni est une force que vous devez avoir avec vous.

ഭാരതത്തിലെ ആചാരങ്ങളിൽ അഗ്നിയുടെ പ്രാധാന്യം.

 

എന്റെ പരേതനായ അച്ഛൻ യുക്തിവാദിയായിരുന്നു, അതിനാൽ നിരീശ്വരവാദിയായ കുടുംബാന്തരീക്ഷത്തിലാണ് വളർന്നതെങ്കിലും, അച്ഛനും, ഞാനും , അനിയനും ഒഴിച്ച്  എന്റെ പരേതയായ അമ്മയും, ചേച്ചിയും ഹിന്ദു ദൈവങ്ങളിൽ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ ഞങ്ങളെ ആകർഷിച്ച കാര്യങ്ങൾ വായിക്കാനും കാണാനും പരിശീലിക്കാനും ഞങ്ങളാരേയും അച്ഛൻ ഒരിക്കലും എതിർത്തിട്ടില്ല. അതിനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഞങ്ങൾക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു. എൻറെ ബാല്യകാലത്തിൽ, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ദേവന്മാർക്കിടയിൽ ഒരു ദൈവത്തെ ആരാധിക്കുന്നതിനായി  എന്റെ കുടുംബ ഭവനങ്ങളിലോ അയൽ‌പ്രദേശങ്ങളിലോ എല്ലായ്പ്പോഴും ആചാരങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു (കാരണം ഹിന്ദുമതം ഒരു ബഹുദൈവ മതമാണ്). ധാരാളം ദൈവങ്ങൾ ഉള്ളതിനാൽ, പ്രാർത്ഥിക്കാൻ എപ്പോഴും നമ്മുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ദൈവത്തെ തിരഞ്ഞെടുക്കാം. ചില ഹിന്ദു ആചാരങ്ങളിൽ അഗ്നിയ്ക്കു എല്ലായ്‌പ്പോഴും വളരെ പ്രധാന പങ്കുണ്ട്. അഗ്നിക്കു ശോഭയുണ്ട്‌, നിങ്ങൾക്ക് അതിന്റെ ശക്തി അനുഭവപ്പെടാം, ചിലപ്പോൾ അത് നിങ്ങളിൽ ഒരു ചെറിയ ഭയം ഉണ്ടാക്കാം, കാരണം അതിന് എല്ലാം നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ കത്തിചാമ്പലാക്കാനുള്ള തീവ്ര ശക്തിയുണ്ട്.

ദീപം 

ഇരുട്ടിൽ അഗ്നിജ്വാലയേക്കാൾ പ്രതീക്ഷയുള്ളത് എന്താണ്? ഇന്ത്യൻ സംസ്കാരത്തിലുടനീളം, വെളിച്ചം അറിവിനെയും പ്രത്യാശയെയും പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്നു, ഫലത്തിൽ എല്ലാ ആചാരപരമായ അല്ലെങ്കിൽ ശുഭകരമായ മുഹൂർത്തങ്ങളെല്ലാം വിളക്ക് തെളിക്കുന്നതിലൂടെ ആരംഭിക്കുന്നു. പ്രകാശിതമായ ഒരു വിളക്കിൽ നിന്നുള്ള വെളിച്ചം ഒരു വാസസ്ഥലത്തേക്കോ സമൃദ്ധിയിലേക്കോ ആകർഷിക്കപ്പെടുമെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഹിന്ദു പ്രതീകാത്മകതയിൽ, വിളക്കിന്റെ സുഗന്ധതൈലം അല്ലെങ്കിൽ നെയ്യ്  നിഷേധാത്മകതയെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു, തിരി അർഥത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. വെളിച്ചം ഇരുട്ടിനെ നീക്കംചെയ്യുമ്പോൾ, അറിവിന്റെ ജ്വാല അജ്ഞത, നിഷേധാത്മകത, അഹംഭാവം എന്നിവയെ കത്തിയെരിയ്ക്കുന്നു.

മിക്കവാറും എല്ലാ പരമ്പരാഗത ഹിന്ദു ഭവനങ്ങളിലും, കുടുംബ ദേവതയുടെ പീഠത്തിന് മുന്നിലോ ഗൃഹ വരാന്തയിലോ ആണ് ദീപം  തെളിക്കുന്നത്. സാധാരണയായി പ്രഭാതത്തിലും സന്ധ്യാസമയത്തുമാണ് സ്ത്രീകൾ വിളക്ക് കത്തിക്കുന്ന ആചാരം നടത്തുന്നത്. സ്ത്രീകളെ വെളിച്ചം കൊണ്ടുവരുന്നവരായും ഇരുട്ടിന്റെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നവരായും കാണപ്പെടുന്നതിനാൽ, അവരെ അറിവിന്റെയും പ്രത്യാശയുടെയും ജ്വാലയുടെ സൂക്ഷിപ്പുകാരായി ചിത്രീകരിക്കുന്നു. 

അഗ്നി 

ഹിന്ദു ആചാരങ്ങളുടെ പ്രധാന സവിശേഷതയാണ് അഗ്നി. അഗ്നി ദൈവവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതിനാലും പ്രത്യേക ചടങ്ങുകൾക്കായി മതപരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതിനാലും ഹിന്ദുക്കൾ അഗ്നിയെ  ആരാധിക്കുന്നു

ഭക്തരായ ഹിന്ദുക്കൾ ദിശകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അഗ്നിയെ ആരാധിക്കുന്നു. ദേവന്മാരെ ബലിയർപ്പിക്കാൻ അഗ്നി കിഴക്കോട്ട് നയിക്കണമെന്ന് വേദങ്ങൾ പറയുന്നു. ശവം ദഹിപ്പിക്കുമ്പോൾ, അഗ്നി തെക്കു ഭാഗത്തായിരിക്കണം, പാചകത്തിന്, അഗ്നി പടിഞ്ഞാറേ ഭാഗത്തു വെയ്ക്കണം.

ഹിന്ദുക്കൾ അവരുടെ വീടുകളിൽ അഗ്നി തെളിക്കുമ്പോൾ, അവർ സാധാരണയായി അഗ്നിയോട് പ്രാർത്ഥിക്കുകയും അതിന്റെ സംരക്ഷണം ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

തീ അതായത് അഗ്നി, പല ഹിന്ദു ചടങ്ങുകളിലും ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒരു ചിഹ്നമാണ്, അത് ജനനം, വിവാഹം, ശവസംസ്കാരം എന്നിവയിൽ ഒരു ആചാരമായി മാറുന്നു. കാരണം, നാല് മൂലകങ്ങളും (അഗ്നി, ഭൂമി, ജലം, വായു) മലിനീകരിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരേയൊരു മൂലകം അഗ്നിയാണ്.

« അഗ്നിയിൽ  അർപ്പിക്കുന്നവ അഗ്നി ദഹിപ്പിക്കുകയും ദൈവങ്ങളുടെ അടുക്കലേക്ക് എത്തിക്കുകയും  ചെയ്യുന്നു, ആകാശത്തിലേക്കും പിന്നെ സ്വർഗ്ഗത്തിലേക്കും. അതിനാൽ അഗ്‌നിയിലർപ്പിക്കുന്ന വഴിപാടിന്റെ സൂക്ഷ്മമായ ഭാഗങ്ങൾ ദേവന്മാരുടെ അടുത്തേക്ക് എത്തുന്നു എന്നാണ് വിശ്വാസം »

ദേവനായ അഗ്നി ആരാണ്?

മനുഷ്യന്റെ സംരക്ഷകനും രാജാവുമായാണ്  അഗ്നി ദേവനെ ഋഗ്വേദം വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ആദ്യകാല തിരുവെഴുത്തുകളിൽ, അഗ്നിദേവനെ ഒരു പരമദേവനായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇന്ദ്രന് മാത്രമേ വേദങ്ങളിൽ കൂടുതൽ പരാമർശങ്ങൾ ലഭിച്ചിട്ടുള്ളൂ.

പിന്നീടുള്ള ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ, അഗ്നിക്ക് അതിന്റെ പ്രാധാന്യം നഷ്ടപ്പെടുകയും അതിന്റെ പ്രതീകാത്മക അർത്ഥം ത്രിമൂർത്തി രൂപങ്ങൾ, ശിവൻ, ബ്രഹ്മാവ് എന്നീ രണ്ട് ദൈവങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, അഗ്നിയെ ഇപ്പോഴും ബഹുമാനിക്കുന്നു, സമൃദ്ധി, സമ്പത്ത്, ദീർഘവും ഫലപ്രദവുമായ ജീവിതം എന്നിവയ്ക്ക് വേണ്ടി ഹിന്ദുക്കൾ അഗ്നിയെ ആരാധിക്കുന്നു.

മനുഷ്യരുടെ സംരക്ഷകനെന്ന നിലയിൽ അഗ്നി ഭക്ഷണവും പോഷണവും നൽകുന്നു.  കടൽക്ഷോഭവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട തടസ്സങ്ങളും വിപത്തുകളും ഒഴിവാക്കാൻ അഗ്നി നമ്മെ സഹായിക്കുന്നുവെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. വെള്ളത്തിന് കുറുകെ കപ്പലുകളെ അഗ്നി സുരക്ഷിതമായി നയിക്കുന്നുവെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.

അഗ്നി പ്രകാശവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അത് അറിവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇന്നും, നല്ലൊരു ആശയം ലഭിക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ ഒരു പ്രതീകമായി « ലൈറ്റ് ബൾബ് » ഉപയോഗിക്കുന്നു. « ജ്ഞാനോദയം », «ഉൾപ്രകാശം ലഭിച്ചു». എന്നീ പദങ്ങൾ ലഭിക്കുന്നിടത്തും ഈ ആശയം ഉണ്ട്.

അഗ്നിദേവനെന്ന നിലയിൽ, സത്യത്തിന്റെ പാതയിലൂടെ നമ്മെ നയിക്കുന്ന അറിവിന്റെ ദൈവമായി അഗ്നിയെ കണക്കാക്കുന്നു. നമ്മുടെ ഉപബോധമനസ്സിന്റെ ആഴത്തിനകത്ത് വസിക്കുകയും പിന്നീട് നിർജീവജീവിതത്തെ ജീവസുറ്റതാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന വെളിച്ചമാണ് അഗ്നി. എന്നിരുന്നാലും, അഗ്നി ജീവിതത്തിലേക്ക് ബോധം കൊണ്ടുവരാനും നമ്മെ ‘സത്യത്തിലേക്ക്’ നയിക്കാനും - അതായത് നമ്മുടെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവം - അതായത് അർഥത്തിന്റെ മനസ്സിൽ നിന്ന് ജനിച്ച മോഹങ്ങളെ നാം ത്യജിക്കണം. ഹൃദയത്തിന്റെയും മനസ്സിന്റെയും പരിശുദ്ധി ലഭിക്കാൻ ആവശ്യമായ ത്യാഗങ്ങളുമായി അഗ്നി കൂടുതലും ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെയാണ് നാം « ജ്ഞാനോദയം » നേടുന്നത്.

 ദേവനായ അഗ്നിയുടെ ആഴത്തിലുള്ള പ്രതീകാത്മക അർത്ഥം

പൊതുവായ ധാരണ അഗ്നി ദേവൻ രണ്ട് തടിയ്ക്കുള്ളിൽ വസിക്കുന്നു എന്നതാണ്, അത് ഒരുമിച്ച് ഉരയ്ക്കുമ്പോൾ അഗ്നി ഉണ്ടാകുന്നു. അഗ്നി എല്ലാ വാസസ്ഥലങ്ങളിലും താമസിക്കുന്നു, ശത്രുക്കളില്ല, അതിനാൽ ദേവന്മാരും മനുഷ്യരും തമ്മിലുള്ള മദ്ധ്യസ്ഥനായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. മധ്യസ്ഥനെന്ന നിലയിലുള്ള അഗ്നിയുടെ പങ്ക് കാരണം യജ്ഞങ്ങളിലും ത്യാഗപരമായ ആചാരങ്ങളിലും ചടങ്ങുകളിലും പ്രതീകാത്മകമായി അഗ്നിയെ ഉപയോഗിക്കുന്നു. എന്നാൽ അഗ്നിയുടെ ആഴത്തിലുള്ള പ്രതീകാത്മക അർത്ഥം ഉപബോധമനസ്സുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഉദ്ദേശ്യത്തിന് അഗ്നി പ്രതീകാത്മകമാണ്.

കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ വിശദീകരിക്കാൻ, സിഗ്മണ്ട് ഫ്രോയ്‌ഡിന്റെ   ഉപബോധമനസ്സിന്റെ ഭൂപ്രകൃതി മാതൃക പരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഈ പുരോഗമന മനഃശാസ്ത്ര വിദഗ്ദ്ധൻ മനസ്സിനെ മൂന്ന് ഭാഗങ്ങളായി വിഭജിച്ചിരിക്കുന്നു; താഴ്ന്ന ബോധം, അതായത് സ്വത്വ ബോധം (നാമെന്റാന്നെന്നതു), ഉയർന്ന ബോധം, അതായത് വലിയ അഹംഭാവം*, ബോധമുള്ള മനസ്സ്, അതായത് അഹംഭാവം°.

ഫ്രോയ്‌ഡിന്റെ സിദ്ധാന്തത്തിൽ, സ്വത്വ ബോധം (അസുരന്മാർ), വലിയ അഹംഭാവം (ദേവന്മാരും) എന്നിവയ്ക്കിടയിലുള്ള ഒരു മധ്യസ്ഥനായി അഹംഭാവം പ്രവർത്തിക്കുന്നു. എന്ത് നടപടിയാണ് സ്വീകരിക്കേണ്ടതെന്ന് ആത്യന്തികമായി തീരുമാനിക്കുന്നത് അഹംഭാവമാണ്.

ഉപബോധമനസ്സിന് രണ്ട് കാര്യങ്ങൾ മാത്രമേ ആവശ്യമുള്ളൂ; അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കാനും അതിജീവിക്കാനും. വികാരത്താൽ നയിക്കപ്പെടുന്ന താഴ്ന്ന ബോധമുള്ള സ്വത്വ ബോധം നമ്മുടെ നിലനിൽപ്പിനെ പരിപാലിക്കുന്നു. അതിൽ നമ്മുടെ വൈകാരിക നിലനിൽപ്പ് ഉൾപ്പെടുന്നു. നിങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്ന ആസക്തി നിങ്ങളുടെ വൈകാരിക ആവശ്യങ്ങൾ നോക്കുന്നു താഴ്ന്ന ബോധമുള്ള മനസ്സിൽ നിന്നാണ് വരിക

പ്രശ്‌നം എന്തെന്നാൽ, താഴ്ന്ന ബോധമുള്ള മനസ്സിൽ നിങ്ങൾ കുട്ടികളായിരിക്കുമ്പോൾ നടപ്പിലാക്കിയ കാര്യപരിപാടികൽ (പ്രോഗ്രാമുകൾ) ഉണ്ട്, അത് എല്ലായ്പ്പോഴും നിങ്ങളുടെ മികച്ച താൽപ്പര്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നില്ല. നമ്മുടെ ഉയർന്ന ബോധത്തെ നാം ശ്രദ്ധിക്കണം, കാരണം നാം അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു - അതുപോലെ തന്നെ പക്വത പ്രാപിക്കാനും ആത്മീയമായി പരിണമിക്കാനും.

അതിനാൽ അഗ്നിയും തീയും ത്യാഗവും വിശുദ്ധിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അഹംഭാവത്തെ അലിയിക്കുന്നതിന്, നമ്മുടെ ഉപബോധമനസ്സിന്റെ ചുമതല ഏറ്റെടുക്കുകയും ചിന്തകളെയും വികാരങ്ങളെയും ശുദ്ധീകരിക്കുകയും വേണം.

പുരാണത്തിൽ അഗ്നിയുടെ പങ്ക്

മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ, അഗ്നി മനുഷ്യബോധത്തെ അഥവാ അഹംഭാവത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. അത് നമ്മുടെ സ്വഭാവത്തിന്റെ രണ്ട് വശങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; സ്വത്വ ബോധവും, വലിയ അഹംഭാവവും. ഈ ഇരട്ട സ്വഭാവം, അല്ലെങ്കിൽ കാൾ ജംഗ് വിളിച്ചതുപോലെ, സ്വയം നിഴൽ മനുഷ്യരാശിയുടെ സ്വതസിദ്ധവും പുരാതന ഹിന്ദു ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ അത് കാവ്യാത്മകമായി പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടുമുണ്ട്.

അഗ്നിയെ മഹത്വപൂർവ്വം സ്തുതിക്കുന്ന ഋഗ്വേദം ദൈവത്തെ വെളിച്ചം കൊണ്ടുവരുന്നതായും ഇരുട്ടിനെ അകറ്റുന്നതായും തിരിച്ചറിയുന്നു. അനുയായികൾക്ക് അദ്ദേഹം ആശംസകൾ നേരുമെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു, അവർ ത്യാഗങ്ങൾ ചെയ്യുമെന്ന വ്യവസ്ഥയിൽ. ജനകീയ വിശ്വാസത്തിന് വിരുദ്ധമായി, ത്യാഗം ചെയ്യുന്നത് മറ്റ് ജീവജാലങ്ങളെ കൊല്ലുന്നതല്ല, പക്ഷെ ഭൗതിക  മോഹങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക എന്നതാണ്.

"അഗ്നി, എന്ത് അനുഗ്രഹമാണെങ്കിലും, നിങ്ങളുടെ ആരാധകന് നിങ്ങൾ നൽകും,

അത്, അഗിരാസ്, തീർച്ചയായും സത്യമാണ്.

നിന്നോട്, രാത്രിയെ തുരത്തുന്നവൻ, ഹോ അഗ്നി, ദിവസം തോറും പ്രാർത്ഥനയോടെ

നിനക്കു ഭക്തിയുമായി ഞങ്ങൾ വരുന്നു

ത്യാഗങ്ങളുടെ യജമാനൻ, നിത്യനിയമത്തിന്റെ കാവൽക്കാരൻ, പ്രസന്നൻ,

നിങ്ങളിൽ വർദ്ധിക്കുന്നു സ്വന്തം വാസസ്ഥലത്ത്

സമീപിക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് എളുപ്പമാകണെ, ഒരു പിതാവിനെപ്പോലെ:

അഗ്നി, ഞങ്ങളുടെ നന്മയ്ക്കായി ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരിക്കുക. "

പിൽക്കാല ഹിന്ദു ഐതീഹ്യങ്ങളിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് മഹാഭാരത ഇതിഹാസത്തിൽ അഗ്നിയുടെ ശക്തി ക്ഷയിക്കുന്നു. അഗ്നിദേവൻ വളരെയധികം സോമ കഴിക്കുന്നതിലൂടെ ധാരാളം “ തര്‍പ്പണങ്ങൾ ” ചെയ്തുവെന്ന്  അവർ പറയുന്നു. ആഡംബരപൂർണ്ണമായ സമയത്തെ പ്രതീകപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു മാനസിക വിഭ്രാന്തി നൽകുന്ന സസ്യമാണ് സോമ.

ഋഗ്‌വേദ-സംഹിതയുടെ നൂറ്റിയിരുപത് സൂക്തങ്ങൾ സോമയെ പരാമർശിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, വിശുദ്ധ സോമ രസം ശുദ്ധീകരിക്കുന്നതിനുള്ള ചടങ്ങുകളിൽ ഉച്ചരിക്കുന്ന സൂക്തങ്ങളിൽ മാത്രമേ സോമ ശക്തി നേരിട്ട് പ്രയോഗിക്കപ്പെടുകയുള്ളൂ, അതിൽ വേദ മാതൃകയിൽ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഈ ജീവശക്തി പ്രകടമാകുന്നു. ഈ പാനീയവും ഇന്ദ്രനും അഗ്നിയും ദേവന്മാരും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ശ്രദ്ധേയമാണ്.

മനുഷ്യ പ്രകൃതത്തിൽ അഗ്നിയുടെ രണ്ട് വശങ്ങൾ ഇവിടെ കാണാം. ഉയർന്ന ബോധമുള്ള മനസ്സിനെ ശ്രദ്ധിക്കുമ്പോൾ അഹംഭാവം എടുക്കുന്ന തീരുമാനങ്ങളാണ് നല്ല ഗുണവിശേഷങ്ങൾ. എതിരായ കാഴ്‌ചപ്പാട്  എന്നത് നമ്മുടെ സ്വഭാവം നമ്മുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് അതീതമായി ഏർപ്പെടുന്ന അല്ലെങ്കിൽ അടിമയാകപ്പെട്ട  ഭൗതിക മോഹങ്ങളുടെ വശത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു.

നമ്മുടെ ഉപബോധമനസ്സിലെ ഉയർന്ന കഴിവുകൾ, നാം അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഭാഗം, പരിണമിക്കാൻ നാം എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് അഹംഭാവത്തെ അറിയിക്കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും പലപ്പോഴും, ഇത് നമ്മുടെ ഇഷ്ടത്തിനനുസരിച്ചല്ല അല്ലെങ്കിൽ അജ്ഞാതമായ സംരംഭത്തിലേക്ക് കടക്കുക എന്നാണർഥം. വ്യത്യസ്തമായ ഒന്ന് പരീക്ഷിക്കുന്നതിനേക്കാൾ നമുക്കറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങളെ അനുകൂലിക്കുന്നത് മനുഷ്യ പ്രകൃതമാണ്. മനസ്സ് അങ്ങിനെ ശീലിച്ചിരിക്കുന്നു.

പ്രസിദ്ധമായ ഋഗ്വേദ സ്തുതിഗീതങ്ങളിലൊന്നിൽ, ദൈവത്തിന്റെ ശത്രുക്കളായ ക്രാവ്യാദുകളുമായി അഗ്നി പോരാടുന്നതായി കാണാം. ഈ കവിതയിൽ അഗ്നിയുടെ അസാധാരണമായ പങ്ക് അദ്ദേഹം ഒരു ക്രാവ്യാദ് കൂടിയാണെന്നും അതിനാൽ സ്വന്തം വിഭാഗവുമായി യുദ്ധത്തിലാണെന്നും ആണ്.

ത്യാഗങ്ങൾ ചെയ്യണമെന്ന് ഉണരുന്ന അഹംഭാവം മനസ്സിലാക്കാൻ തുടങ്ങുന്നത് ഇവിടെ നാം കാണുന്നു. തുടർന്ന്, നമ്മുടെ ഭൂതങ്ങളെ അഭിമുഖീകരിക്കാനും നമ്മുടെ ഉപബോധമനസ്സുമായി പോരാടാനും നമ്മൾ നിർബന്ധിതരാകുന്നു. അഗ്നി ഏറ്റവും മികച്ച ശുദ്ധീകരണശാലയായതിനാൽ മലിനീകരിക്കാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ, അഗ്നിയുടെ ശക്തി നിങ്ങൾക്കൊപ്പം ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ട ഒരു ശക്തിയാണ്.

 അഹംഭാവം° = Ego

വലിയ അഹംഭാവം* = Super ego